Sekcja Bobsleje
Sekcja Bobsleje - Klubu Sportowego AZS AWFiS Gdańsk jest beneficjentem programu Profis - Sport bez uzależnień, finansowanego przez Miasto Gdańsk. W ramach tego programu odbywają się zajęcia profilaktyki uzależnień poprzez sport. Nie jest tajemnicą, że wszyscy jesteśmy Uzależnieni od sportu, a to najpiękniejszy i najzdrowszy nałóg.
Nasze dyscypliny sportowe:
Bobsleje kobiet- dwójki kobiet, Bobsleje mężczyzn dwójki i czwórki
Bobsleje to zimowy sport olimpijski w którym rywalizować mogę zawodnicy i zawodniczki w dwójkach, czwórkach, ale także pojedynczo w monobobach. Najlepsi zawodnicy rywalizują w Pucharze Świata, Pucharze Europy oraz imprezach mistrzowskich ZIO, MŚ, ME. Zawody sportowe odbywają się zimą na obiektach w Europie, Azji i Ameryce Pn.
Rywalizacja w skeletonie (skeleton kobiet i mężczyzn) odbywa się na tych samych arenach gdzie ścigają się bobsleje.
Nasze dyscypliny są bardzo wymagające, podczas zjazdu osiągamy prędkości ponad 120 km/h, występuje siła grawitacji podobna do uzyskiwanej w samolotach odrzutowych…wcześniej jednak trzeba rozpędzić bobslej lub skeleton, wskoczyć do środka i nie zgubić kolegi z zespołu…a potem już z górki do mety.
Sprzęt
maksymalna waga, łącznie z załogą, wynosi 630 kg (dla 4-ki męskiej), 390 kg (dla 2-ki męskiej) lub 330 kg (dla 2- ki kobiet). Co ciekawe, waga może być podwyższana do maksymalnej, również poprzez dodawanie metalowych obciążników.
MONOBOB
• min. waga (bez załogi) 162 kg
• max. waga (z załogą) 247 kg (kobiety)
2- osobowy BOB
• min. waga (bez załogi) 170 kg (kobiety, mężczyźni)
• max. waga (z załogą) 330 kg (kobiety) 390 kg (mężczyźni)
4-osobowy BOB
• min. waga (bez załogi) 210 kg
• max. waga (z załogą) 630 kg
* przybliżone; wymiary: zakres dla długości całkowitej jest opisany w regulaminie
Załogi bobslejowe składały się kiedyś z 5 lub 6 osób, ale w latach trzydziestych XX wieku zostały zredukowane do dwu- i czteroosobowych. Załoga 4-osobowa, składa się z pilota, hamulcowego i dwóch zawodników pchających. Najważniejszymi cechami bobsleistów są ich szybkości i siły, które są niezbędne, aby na początku wyścigu rozepchnąć bobsleja do zjazdu torem lodowym. Piloci muszą mieć nie tylko umiejętności i wyczucie czasu, ale także finezję, aby pokierować bobslejem po ścieżce lub „linii”, która zapewni największą prędkość.
Płozy bobslejowe nie są zaostrzone, jak się powszechnie sądzi, ale polerowane, aby zminimalizować tarcie po lodzie. Rozgrzewanie płóz przed startem jest zabronione.(Wszystkie grafiki dotyczące budowy bobslei i monobobów pochodzą ze strony Międzynarodowej Federacji Bobslei i Skeletonu (www.ibsf.org))
Skeleton
Deska skeletonowa to niskoprofilowa, ale ciężka taca ze stali i włókna szklanego, która porusza się na dwóch polerowanych stalowych płozach. Na sankach skeletonowych nie ma hamulców, więc zawodnik i sanki zaczynają zwalniać na podjeździe, używając grawitacji, a czasem świeżego śniegu lub piankowych podkładek, które pomagają wytracić prędkość pod koniec toru. Długość desek skeletonowych waha się od 80 do 120 cm, a odległość między płozami od 34 do 38 cm. Maksymalna waga bez zawodnika to 35 kg dla mężczyzn i 43 kg dla kobiet. Na mecie zawsze sprawdzana jest waga, ponieważ zabrania się obciążania sanek dodatkowymi obciążnikami.
1. Rama aerodynamiczna jest siodłem dla sportowca
2. Uchwytu są używane do pchania deski na starcie i utrzymania zawodnika podczas zjazdu.
3. Przednie i tylne zderzaki chronią zawodnika przed uderzeniami w lodowe ściany toru
4. Płozy są wykonane ze stali i posiadają konstrukcję rurkową
5. Powierzchnia płozy jest bardzo wrażliwa na zmiany i nawet mała nierówność może wpłynąć na wynik
Jeśli chcesz zostać sponsorem, członkiem klubu lub zawodnikiem, wypełnij odpowiednie dokumenty znajdujące się w zakładce “DOŁĄCZ DO NAS” - link
Historia Skeleton
Skeleton ma swoje korzenie w najpopularniejszej zimowej rozrywce: sankach. W połowie XIX wieku brytyjscy i amerykańscy wczasowicze zbudowali pierwszy tor saneczkowy w Davos w 1882 roku i tym samym rozpoczął się sport saneczkowy.
Dwa lata później, w 1884 r., w St. Moritz w Szwajcarii zbudowano słynny tor Cresta Run - naturalny tor saneczkowy (od 1885 r. tor jest gospodarzem corocznych Grand National Championship). W 1887 Grand National zobaczyli pierwsi zawodnicy, którzy pokonali zjazd głową naprzód.
W 1892 r. wprowadzono nowe sanie wykonane w całości ze stali, a niektórzy twierdzą, że ich kościsty wygląd dał saniom i samej dyscyplinie nazwę „szkielet”.
Męski skeleton został po raz pierwszy wprowadzony do programu olimpijskiego podczas Igrzysk w St. Moritz w 1928 roku, a następnie ponownie na Zimowych Igrzyskach Olimpijskich 1948 (również w St. Moritz). Jednak ze względu na to, że sport ten był wówczas dostępny tylko w Cresta Run, popadł w zapomnienie, gdy popularność sanek i bobslejów rosła. Jednak w 2002 r. skeleton został ponownie wprowadzony jako impreza dla mężczyzn i kobiet na Zimowych Igrzyskach Olimpijskich w Salt Lake City w 2002 r. i od tego czasu pozostaje częścią programu olimpijskiego.
Historia Bobsleje
Bobsleje to sport zimowy wymyślony przez Szwajcarów pod koniec lat 60. XIX wieku, w którym drużyny wykonują zjazdy na czas wąskimi, krętymi, pochyłymi, oblodzonymi trasami na sankach napędzanych grawitacją.
Początki XIX wieku
Bobsleje sportowe rozpoczęły się dopiero pod koniec XIX wieku, kiedy Szwajcarzy połączyli ze sobą dwa sanie szkieletowe i dodali mechanizm kierowniczy. Dodano podwozie, aby zapewnić ochronę bogatym turystom, a pierwszy na świecie klub bobslejowy powstał w St. Moritz w Szwajcarii w 1897 roku.
W latach 50. XX wieku dostrzeżono krytyczne znaczenie startu, a sportowcy z niesamowitą siłą z innych dyscyplin zaczęli uprawiać bobsleje. W 1952 r. krytyczna zmiana zasady ograniczająca całkowitą wagę załogi i sań zakończyła erę bobslejów wagi superciężkiej i zrównoważyła ten sport jako zawody lekkoatletyczne.
W swojej pierwotnej formie pierwsze wyścigi używały sań szkieletowych wykonanych z drewna. Jednak wkrótce zostały one zastąpione stalowymi saniami, które stały się znane jako bobsleje ze względu na sposób, w jaki załogi kołysały się w przód iw tył, aby zwiększyć prędkość na starcie. Dziś najlepsze na świecie zespoły trenują przez cały rok i rywalizują głównie na torach ze sztucznego lodu w eleganckich, zaawansowanych technologicznie saniach wykonanych z włókna szklanego i stali.
W 1924 roku na pierwszych Zimowych Igrzyskach Olimpijskich w Chamonix odbył się wyścig czterech osób. Podczas Igrzysk w Lake Placid w 1932 roku dodano dwuosobową imprezę w formacie, który pozostał do dziś. Pierwsze bobsleje kobiet – bobsleje dla dwóch kobiet – odbyły się w 2002 roku. Na Zimowych Igrzyskach Olimpijskich Młodzieży w Lillehammer 2016 monobob miał swój olimpijski debiut. W nowej dyscyplinie solowej zawodnicy używają boba identycznego jak u wszystkich ich konkurentów. Wyścigi monobobów kobit są w programie igrzysk Pekin 2022.
Bobsleje kobiet- dwójki kobiet, Bobsleje mężczyzn dwójki i czwórki
Bobsleje to zimowy sport olimpijski w którym rywalizować mogę zawodnicy i zawodniczki w dwójkach, czwórkach, ale także pojedynczo w monobobach. Najlepsi zawodnicy rywalizują w Pucharze Świata, Pucharze Europy oraz imprezach mistrzowskich ZIO, MŚ, ME. Zawody sportowe odbywają się zimą na obiektach w Europie, Azji i Ameryce Pn.
Rywalizacja w skeletonie (skeleton kobiet i mężczyzn) odbywa się na tych samych arenach gdzie ścigają się bobsleje.
Nasze dyscypliny są bardzo wymagające, podczas zjazdu osiągamy prędkości ponad 120 km/h, występuje siła grawitacji podobna do uzyskiwanej w samolotach odrzutowych…wcześniej jednak trzeba rozpędzić bobslej lub skeleton, wskoczyć do środka i nie zgubić kolegi z zespołu…a potem już z górki do mety.
Sprzęt
maksymalna waga, łącznie z załogą, wynosi 630 kg (dla 4-ki męskiej), 390 kg (dla 2-ki męskiej) lub 330 kg (dla 2- ki kobiet). Co ciekawe, waga może być podwyższana do maksymalnej, również poprzez dodawanie metalowych obciążników.
MONOBOB
• min. waga (bez załogi) 162 kg
• max. waga (z załogą) 247 kg (kobiety)
2- osobowy BOB
• min. waga (bez załogi) 170 kg (kobiety, mężczyźni)
• max. waga (z załogą) 330 kg (kobiety) 390 kg (mężczyźni)
4-osobowy BOB
• min. waga (bez załogi) 210 kg
• max. waga (z załogą) 630 kg
* przybliżone; wymiary: zakres dla długości całkowitej jest opisany w regulaminie
Załogi bobslejowe składały się kiedyś z 5 lub 6 osób, ale w latach trzydziestych XX wieku zostały zredukowane do dwu- i czteroosobowych. Załoga 4-osobowa, składa się z pilota, hamulcowego i dwóch zawodników pchających. Najważniejszymi cechami bobsleistów są ich szybkości i siły, które są niezbędne, aby na początku wyścigu rozepchnąć bobsleja do zjazdu torem lodowym. Piloci muszą mieć nie tylko umiejętności i wyczucie czasu, ale także finezję, aby pokierować bobslejem po ścieżce lub „linii”, która zapewni największą prędkość.
Płozy bobslejowe nie są zaostrzone, jak się powszechnie sądzi, ale polerowane, aby zminimalizować tarcie po lodzie. Rozgrzewanie płóz przed startem jest zabronione.(Wszystkie grafiki dotyczące budowy bobslei i monobobów pochodzą ze strony Międzynarodowej Federacji Bobslei i Skeletonu (www.ibsf.org))
Skeleton
Deska skeletonowa to niskoprofilowa, ale ciężka taca ze stali i włókna szklanego, która porusza się na dwóch polerowanych stalowych płozach. Na sankach skeletonowych nie ma hamulców, więc zawodnik i sanki zaczynają zwalniać na podjeździe, używając grawitacji, a czasem świeżego śniegu lub piankowych podkładek, które pomagają wytracić prędkość pod koniec toru. Długość desek skeletonowych waha się od 80 do 120 cm, a odległość między płozami od 34 do 38 cm. Maksymalna waga bez zawodnika to 35 kg dla mężczyzn i 43 kg dla kobiet. Na mecie zawsze sprawdzana jest waga, ponieważ zabrania się obciążania sanek dodatkowymi obciążnikami.
1. Rama aerodynamiczna jest siodłem dla sportowca
2. Uchwytu są używane do pchania deski na starcie i utrzymania zawodnika podczas zjazdu.
3. Przednie i tylne zderzaki chronią zawodnika przed uderzeniami w lodowe ściany toru
4. Płozy są wykonane ze stali i posiadają konstrukcję rurkową
5. Powierzchnia płozy jest bardzo wrażliwa na zmiany i nawet mała nierówność może wpłynąć na wynik
Jeśli chcesz zostać sponsorem, członkiem klubu lub zawodnikiem, wypełnij odpowiednie dokumenty znajdujące się w zakładce “DOŁĄCZ DO NAS” - link
Historia Skeleton
Skeleton ma swoje korzenie w najpopularniejszej zimowej rozrywce: sankach. W połowie XIX wieku brytyjscy i amerykańscy wczasowicze zbudowali pierwszy tor saneczkowy w Davos w 1882 roku i tym samym rozpoczął się sport saneczkowy.
Dwa lata później, w 1884 r., w St. Moritz w Szwajcarii zbudowano słynny tor Cresta Run - naturalny tor saneczkowy (od 1885 r. tor jest gospodarzem corocznych Grand National Championship). W 1887 Grand National zobaczyli pierwsi zawodnicy, którzy pokonali zjazd głową naprzód.
W 1892 r. wprowadzono nowe sanie wykonane w całości ze stali, a niektórzy twierdzą, że ich kościsty wygląd dał saniom i samej dyscyplinie nazwę „szkielet”.
Męski skeleton został po raz pierwszy wprowadzony do programu olimpijskiego podczas Igrzysk w St. Moritz w 1928 roku, a następnie ponownie na Zimowych Igrzyskach Olimpijskich 1948 (również w St. Moritz). Jednak ze względu na to, że sport ten był wówczas dostępny tylko w Cresta Run, popadł w zapomnienie, gdy popularność sanek i bobslejów rosła. Jednak w 2002 r. skeleton został ponownie wprowadzony jako impreza dla mężczyzn i kobiet na Zimowych Igrzyskach Olimpijskich w Salt Lake City w 2002 r. i od tego czasu pozostaje częścią programu olimpijskiego.
Historia Bobsleje
Bobsleje to sport zimowy wymyślony przez Szwajcarów pod koniec lat 60. XIX wieku, w którym drużyny wykonują zjazdy na czas wąskimi, krętymi, pochyłymi, oblodzonymi trasami na sankach napędzanych grawitacją.
Początki XIX wieku
Bobsleje sportowe rozpoczęły się dopiero pod koniec XIX wieku, kiedy Szwajcarzy połączyli ze sobą dwa sanie szkieletowe i dodali mechanizm kierowniczy. Dodano podwozie, aby zapewnić ochronę bogatym turystom, a pierwszy na świecie klub bobslejowy powstał w St. Moritz w Szwajcarii w 1897 roku.
W latach 50. XX wieku dostrzeżono krytyczne znaczenie startu, a sportowcy z niesamowitą siłą z innych dyscyplin zaczęli uprawiać bobsleje. W 1952 r. krytyczna zmiana zasady ograniczająca całkowitą wagę załogi i sań zakończyła erę bobslejów wagi superciężkiej i zrównoważyła ten sport jako zawody lekkoatletyczne.
W swojej pierwotnej formie pierwsze wyścigi używały sań szkieletowych wykonanych z drewna. Jednak wkrótce zostały one zastąpione stalowymi saniami, które stały się znane jako bobsleje ze względu na sposób, w jaki załogi kołysały się w przód iw tył, aby zwiększyć prędkość na starcie. Dziś najlepsze na świecie zespoły trenują przez cały rok i rywalizują głównie na torach ze sztucznego lodu w eleganckich, zaawansowanych technologicznie saniach wykonanych z włókna szklanego i stali.
W 1924 roku na pierwszych Zimowych Igrzyskach Olimpijskich w Chamonix odbył się wyścig czterech osób. Podczas Igrzysk w Lake Placid w 1932 roku dodano dwuosobową imprezę w formacie, który pozostał do dziś. Pierwsze bobsleje kobiet – bobsleje dla dwóch kobiet – odbyły się w 2002 roku. Na Zimowych Igrzyskach Olimpijskich Młodzieży w Lillehammer 2016 monobob miał swój olimpijski debiut. W nowej dyscyplinie solowej zawodnicy używają boba identycznego jak u wszystkich ich konkurentów. Wyścigi monobobów kobit są w programie igrzysk Pekin 2022.